W Norwegii, prawdopodobnie w drodze doboru naturalnego, rozwinęła się forma kota żyjącego na swobodzie i przystosowana do tamtejszego ostrego klimatu.

     Kot Norweski Leśny pochodzi z Europy północnej, gdzie do tej pory możemy je spotkać dziko żyjące. Często wspomina się o nim w mitologii skandynawskiej, zaś w połowie XIX wieku, stał się wdzięcznym bohaterem baśni, obdarzonym nadprzyrodzonymi zdolnościami. 

W Norwegii i Szwecji zostały oficjalnie uznane przez krajowe związki w 1972 roku, a przez FIFe w 1976 roku.

     Kot Norweski Leśny jest obecnie jedną z nielicznych naturalnych ras.

    „Norweg” – to duży, muskularny kot o pięknym i dzikim wyglądzie. Futro kota jest grube i ciepłe z gęstym podszyciem i dłuższymi włosami chroniącymi przed nieprzyjazną pogodą. Posiada gruba kryzę – tj. kołnierz na szyi, który jest najbardziej wyraźny w porze zimowej. Ma „pędzelki” w uszach oraz duże poduszki łap z kępkami włosów między palcami, które pomagają mu utrzymać ciepło. Jego potężny i bardzo puszysty ogon, który często w ramach przyjaźni i zadowolenia eksponuje – unosząc go do góry, stanowi znak rozpoznawczy „Norwega”. Kot powinien posiadać  mocną klatkę piersiową. Jest on bardzo dobrze umięśniony, ma grube i mocne łapy. Uwagę zwraca trójkątna głowa średniej wielkości z długim prostym nosem, oraz wysoko osadzonymi uszami. Ich oczy maja kształt „migdałów” i powinny być ustawione lekko  skośnie – mogą mieć dowolny kolor, który powinien pasować do barwy futra. Rasa ta ma imponujące długie wąsy. Jego mocne pazury bez trudu umożliwiają mu wspinanie się po drzewach i skałach. Wiosną koty te „gubią” swą okrywę i wtedy zmieniają się w lekkie i szczupłe  zwierzę, choć znakiem rozpoznawczym pozostaje jego znakomity ogon. Możliwe są wszystkie umaszczenia łącznie z bielą na brzuchu, łapach i piersi. Futro musi być czesane i szczotkowane.

      Kot Norweski dobrze czuje się z ludźmi, ale potrzebuje przestrzeni. Najszczęśliwszy jest  kiedy ma co robić – najchętniej łowić, którą sztukę opanował w stopniu doskonałym. Lubią pieszczoty tzn. drapanie pod brodą i głaskanie. Są przyjacielskie, a zarazem bardzo czujne, zachowują dystans do obcych. To zwierzęta inteligentne i bardzo komunikatywne. Gdy żyją z człowiekiem domagają się kontaktu z nim. Są żywe i wesołe, szybko się uczą. W kontaktach z innymi zwierzętami zaobserwowałam, że są bardzo ciekawe i przyjaźnie nastawione, jednakże w sytuacjach „gorących” potrafią udowodnić swoja siłę i odwagę.

      Ostrzenie pazurów należy do jego codziennych „obowiązków”, dlatego gdy kot przebywa w domu, należy znaleźć, stworzyć i zabezpieczyć odpowiednie miejsce dla tych czynności.

     Uwielbia spacery po lesie, wtedy właśnie możemy obserwować jego zwinność i inteligencję, między innymi wspaniałą umiejętność schodzenia z drzewa „głową w dół”. Interesuje go wszystko co dzieje się wokół niego, dlatego trzeba jego ciekawość zaspokajać, wtedy kot będzie się wspaniale rozwijał. Obowiązkiem właściciela „Norwega” jest codzienna rozmowa z kotem. Gdy tego dopilnujemy wyrośnie nam nowy członek rodziny i wspaniały kompan do zabaw. Trzeba pamiętać, że choć uwielbia pieszczoty, potrafi udowodnić, że jest niezależny i ma własną wolę – no cóż taka natura kocia! Ale dobrzy przyjaciele nie starają się dominować jeden nad drugim.

     Kot Norweski Leśny to kot, który posiada wybitną inteligencję i spryt!

Anna Bociańska

Aniro*PL

Kopiowanie powyższego tekstu bez zgody autora  Zabronione