O rasie ...
![]() |
W Norwegii, prawdopodobnie w drodze doboru naturalnego, rozwinęła się
forma kota żyjącego na swobodzie i przystosowana do tamtejszego ostrego
klimatu. Kot Norweski Leśny pochodzi z Europy północnej, gdzie do tej pory możemy je spotkać dziko żyjące. Często wspomina się o nim w mitologii skandynawskiej, zaś w połowie XIX wieku, stał się wdzięcznym bohaterem baśni, obdarzonym nadprzyrodzonymi zdolnościami. W
Norwegii i Szwecji zostały oficjalnie uznane przez krajowe związki w
1972 roku, a przez FIFe w 1976 roku.
Kot Norweski Leśny jest obecnie jedną z nielicznych naturalnych ras.
„Norweg” – to duży, muskularny kot o pięknym i dzikim wyglądzie.
Futro kota jest grube i ciepłe z gęstym podszyciem i dłuższymi włosami
chroniącymi przed nieprzyjazną pogodą. Posiada gruba kryzę – tj. kołnierz
na szyi, który jest najbardziej wyraźny w porze zimowej. Ma „pędzelki”
w uszach oraz duże poduszki łap z kępkami włosów między palcami, które
pomagają mu utrzymać ciepło. Jego potężny i bardzo puszysty ogon, który
często w ramach przyjaźni i zadowolenia eksponuje – unosząc go do góry,
stanowi znak rozpoznawczy „Norwega”. Kot powinien posiadać
mocną klatkę piersiową. Jest on bardzo dobrze umięśniony, ma
grube i mocne łapy. Uwagę zwraca trójkątna głowa średniej wielkości
z długim prostym nosem, oraz wysoko osadzonymi uszami. Ich oczy maja
kształt „migdałów” i powinny być ustawione lekko
skośnie – mogą mieć dowolny kolor, który powinien pasować do
barwy futra. Rasa ta ma imponujące długie wąsy. Jego mocne pazury bez
trudu umożliwiają mu wspinanie się po drzewach i skałach. Wiosną koty
te „gubią” swą okrywę i wtedy zmieniają się w lekkie i szczupłe
zwierzę, choć znakiem rozpoznawczym pozostaje jego znakomity
ogon. Możliwe są wszystkie umaszczenia łącznie z bielą na brzuchu, łapach
i piersi. Futro musi być czesane i szczotkowane.
Kot Norweski dobrze czuje się z ludźmi, ale potrzebuje przestrzeni.
Najszczęśliwszy jest
kiedy ma co robić – najchętniej łowić, którą sztukę
opanował w stopniu doskonałym. Lubią pieszczoty tzn. drapanie pod brodą
i głaskanie. Są przyjacielskie, a zarazem bardzo czujne, zachowują
dystans do obcych. To zwierzęta inteligentne i bardzo komunikatywne. Gdy
żyją z człowiekiem domagają się kontaktu z nim. Są żywe i wesołe,
szybko się uczą. W kontaktach z innymi zwierzętami zaobserwowałam, że
są bardzo ciekawe i przyjaźnie nastawione, jednakże w sytuacjach „gorących”
potrafią udowodnić swoja siłę i odwagę.
Ostrzenie pazurów należy do jego codziennych „obowiązków”, dlatego
gdy kot przebywa w domu, należy znaleźć, stworzyć i zabezpieczyć
odpowiednie miejsce dla tych czynności.
Uwielbia spacery po lesie, wtedy właśnie możemy obserwować jego zwinność
i inteligencję, między innymi wspaniałą umiejętność schodzenia z
drzewa „głową w dół”. Interesuje go wszystko co dzieje się wokół
niego, dlatego trzeba jego ciekawość zaspokajać, wtedy kot będzie się
wspaniale rozwijał. Obowiązkiem właściciela „Norwega” jest
codzienna rozmowa z kotem. Gdy tego dopilnujemy wyrośnie nam nowy członek
rodziny i wspaniały kompan do zabaw. Trzeba pamiętać, że choć
uwielbia pieszczoty, potrafi udowodnić, że jest niezależny i ma własną
wolę – no cóż taka natura kocia! Ale dobrzy przyjaciele nie starają
się dominować jeden nad drugim.
Kot Norweski Leśny to kot, który posiada wybitną inteligencję i spryt!
Anna Bociańska Aniro*PL
Kopiowanie powyższego tekstu bez zgody autora Zabronione
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|